معماری مسجد جمعه و آرامگاه شیخ عبدالصمد

معماری مسجد جمعه و آرامگاه شیخ عبدالصمد

چکیده:

در ورای باغستانهای سرسبز مركز شهر نطنز مناره ای سربفلك كشیده، و گنبدی هرمی شكل در كنار آن توجه هر تازه واردی را به سوی خود معطوف می دارد. این مناره بخشی از مجموعه بسیار نفیس مسجد جمعه و آرامگاه عالم ربانی و عارف روشن ضمیر سده هشتم هجری قمری شیخ نورالدین عبدالصمد اصفهانی نطنزی و سردر خانقاه او می باشد، كه قسمتهایی از آن از دستبرد مصون نمانده و در نتیجه زینت بخش موزه های كشورهای بیگانه گردیده است.

این مجموعه كه شامل شبستان هشت ضلعی گنبددار مسجد (دارای بخشهای گوناگون) – آرامگاه شیخ نورالدین عبدالصمد – سردر خانقاه و مناره مرتفعی است به استثنای شبستان گنبددار كه از بناهای دوره دیلمی است، بقیه مربوط به دوره ایلخانیان مغول می باشند كه در فاصله سالهای 704 تا 725 هجری قمری بنا گردیده است.

شمال و جنوب و مغرب این مجموعه را كوچه های باریكی فرا گرفته كه در سمت جنوب وسعت بیشتری پیدا كرده و به صورت میدانی كوچك درآمده است. به گفته دونالد ویلبر «تركیب رنگهای روشن تزئینات خارجی ابنیه در مقابل درخت كهنسالی كه بر آنها سایه افكنده و رنگهای مختلف كوهستان، منظره جالب توجهی بوجود آورده كه شخص را به یاد نقاشیهای مینیاتور ایرانی می اندازد.

همان گونه كه اشاره شد قسمتهایی از این مجموعه مورد دستبرد قرار گرفته است، و از آن جایی كه از وضع نخستین آن اطلاع چندانی در دست نیست نخست دو نوشته را كه مربوط به سالهای 1294 و 1316 هجری قمری و حاوی اطلاعات نسبتاً مهمی در باره این مجموعه است نقل و سپس شرح تفصیلی بناها آورده خواهد شد.

اول-در مجموعه ناصری نسخه خطی پس از آوردن شرح در باره اوضاع طبیعی و جغرافیایی قصبه نطنز از مسجد جمعه چنین یاد كرده اسن:

«از آثار قدیم مسجدی دارد شهره به مسجد جامع، در دالان مسجد مناری ساخته شده كه در اغلب از شهرهای ایران چنین مناری ساخته نشده.

در مسجد دروازه ای ساخته اند (منظور سر خانقاه است) از آجر و كاشی قدیم كه چنین كاشی دیده نشده و تاریخ آن هشتصد سال است و در آن مسجد محراب بیت المقدس كه آن محراب از آجر كاشی است و آن مسجد  و منار از بناهای شیخ عبدالصمد مرحوم است كه بقعه خود مرحوم شیخ عبدالصمد در دالان مسجد پهلوی منار است. آجرهای كاشی زیاد داشت كه اغلب آن را برده اند چیزی كه باقی مانده است محرابی در آن بقعه است كه هرگاه یكی از آجرهای آن گیر بیاید در اصفهان بیست تومان متجاوز میخرند.»

در مورد نوشته های این مورخ ناگزیر از ذكر چند نكته می باشد:

1-تاریخ دروازه (سردر خانقاه) را 800 سال نوشته و حال آنكه به سال 1294 هجری قمری 578 سال از تاریخ ساخت آن می گذشته است. این مناره بخشی از مجموعه بسیار نفیس مسجد جمعه و آرامگاه عالم ربانی و عارف روشن ضمیر سده هشتم هجری قمری شیخ نورالدین عبدالصمد اصفهانی نطنزی و سردر خانقاه او می باشد، كه قسمتهایی از آن از دستبرد مصون نمانده و در نتیجه زینت بخش موزه های كشورهای بیگانه گردیده است.

این مجموعه كه شامل شبستان هشت ضلعی گنبددار مسجد (دارای بخشهای گوناگون) – آرامگاه شیخ نورالدین عبدالصمد – سردر خانقاه و مناره مرتفعی است به استثنای شبستان گنبددار كه از بناهای دوره دیلمی است، بقیه مربوط به دوره ایلخانیان مغول می باشند كه در فاصله سالهای 704 تا 725 هجری قمری بنا گردیده است.

شمال و جنوب و مغرب این مجموعه را كوچه های باریكی فرا گرفته كه در سمت جنوب وسعت بیشتری پیدا كرده و به صورت میدانی كوچك درآمده است. به گفته دونالد ویلبر «تركیب رنگهای روشن تزئینات خارجی ابنیه در مقابل درخت كهنسالی كه بر آنها سایه افكنده و رنگهای مختلف كوهستان، منظره جالب توجهی بوجود آورده كه شخص را به یاد نقاشیهای مینیاتور ایرانی می اندازد.

همان گونه كه اشاره شد قسمتهایی از این مجموعه مورد دستبرد قرار گرفته است، و از آن جایی كه از وضع نخستین آن اطلاع چندانی در دست نیست نخست دو نوشته را كه مربوط به سالهای 1294 و 1316 هجری قمری و حاوی اطلاعات نسبتاً مهمی در باره این مجموعه است نقل و سپس شرح تفصیلی بناها آورده خواهد شد.

اول-در مجموعه ناصری نسخه خطی پس از آوردن شرح در باره اوضاع طبیعی و جغرافیایی قصبه نطنز از مسجد جمعه چنین یاد كرده اسن:

«از آثار قدیم مسجدی دارد شهره به مسجد جامع، در دالان مسجد مناری ساخته شده كه در اغلب از شهرهای ایران چنین مناری ساخته نشده.

در مسجد دروازه ای ساخته اند (منظور سر خانقاه است) از آجر و كاشی قدیم كه چنین كاشی دیده نشده و تاریخ آن هشتصد سال است و در آن مسجد محراب بیت المقدس كه آن محراب از آجر كاشی است و آن مسجد  و منار از بناهای شیخ عبدالصمد مرحوم است كه بقعه خود مرحوم شیخ عبدالصمد در دالان مسجد پهلوی منار است. آجرهای كاشی زیاد داشت كه اغلب آن را برده اند چیزی كه باقی مانده است محرابی در آن بقعه است كه هرگاه یكی از آجرهای آن گیر بیاید در اصفهان بیست تومان متجاوز میخرند.»

در مورد نوشته های این مورخ ناگزیر از ذكر چند نكته می باشد:

1-تاریخ دروازه (سردر خانقاه) را 800 سال نوشته و حال آنكه به سال 1294 هجری قمری 578 سال از تاریخ ساخت آن می گذشته است.