مقاله در مورد اکو

مقاله در مورد اکو

چکیده:

تمایل به همكاری منطقه أی از دیرباز در جهان وجود داشته است ولی روند تحولات جهانی بخصوص پس از جنگ دوم جهانی این گرایش را تشدید نمود. این همكاری ها در اشكال گوناگون و درجات متفاوت در همه زمینه های سیاسی و اقتصادی ، امنیتی ، اجتماعی و یا تركیبی از آنها شكل گرفته اند ، گرچه تجربه سالهای بعد از جنگ دوم جهانی بیانگر نفوذ سیاسی شرق و غرب در شكل گیری پیمان ها و همكاری های عمده منطقه أی (نظیر ناتو ، ورشو ، كومكون و سنتو) می باشد ولی با گذشت زمان و تحولات عمیقی چون فروپاشی كمونیزم ، منافع سیاسی به تدریج در تشكل های منطقه أی رنگ باخته و توسعه اقتصادی جای آن را گرفت . همكاری اقتصادی شاید مهمترین نوع همكاری منطقه أی باشد .

 زیرا كشورهای جهان به تنهایی تمام عوامل تولید را در اختیار نداشته و با توجه به محدودیتهای سرمایه نیروی انسانی ، منابع طبیعی ، مدیریت و تكنولوژی ، امكان فراهم نمودن زنجیره أی از تولیدات در یك كشور وجود ندارد. بنابراین كشورها به منظور دستیابی به آرمان هایی كه بدون مساعدت جمعی امكان پذیر نیست ، تلاش می نمایند تا با تشكیل سازمان های اقتصادی منطقه أی هم اقتصاد ملی خود را رونق دهند و هم با توزیع نیروی كار ، سرمایه گذاری های مشترك و استفاده بهینه از منابع بالقوه یك منطقه ، چرخه تولید را در ان منطقه تكمیل نمایند. بایستی توجه داشت كه متمایز كردن كامل مسائل سیاسی و اقتصادی و اجتماعی از یكدیگر مقدور نیست و لذا حتی همكاری هایی كه صرفاً جنبه اقتصادی داشته اند ، در بسیاری از موارد در عمل به مسایل سیاسی و اجتماعی نیز تسری یافته اند و بالعكس . اتحادیه اروپا و آسه آن از نمونه های بارز و موفق همكاری منطقه أی می باشند كه اولی با اهداف صرفاً  اقتصادی شروع و به تدریج در مسائل سیاسی نیز وارد شد در حالیكه دومی بدواً اهداف سیاسی و امنیتی را دنبال نمود ول بعداً همكاری های اقتصادی را محور كار خود قرارداد.

منافع مشترك مهمترین عامل همكاری منطقه أی می باشد و وابستگی متقابل كشورهای یك منطقه به گونه أی است كه ضامن حفظ منافع فراوان اقتصادی برای كل منطقه خواهد بود .